ΕΪ, ΕΣΕΙΣ ΠΑΣΟΚΟΙ ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΟΙ... ΠΟΥ ΠΑΜΕ;;;;;

Η ζοφερή κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Υπεύθυνος φυσικά είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός Τσίπρας και τούτο διότι δεν έχουν καταφέρει να εμπνεύσουν έστω ένα γραμμάριο αισιοδοξίας στους Έλληνες που εξακολουθούν να ζουν στο σκοτάδι χωρίς να γνωρίζουν εάν υπάρχει διέξοδος. Εξάλλου καθημερινά ξεδιπλώνονται κάθε λογής σενάρια τα οποία έχουν αρνητικές συνέπειες για τη χώρα μας.


Τι πρέπει να γίνει;; Καταρχήν δύσκολα θα έλεγε κανείς ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ακροδεξιό δεκανίκι του ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα. Κι αν, παρ’ ελπίδα, οδηγηθεί η χώρα σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση, οι εξελίξεις θα είναι αναπότρεπτα κακές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει τις εκλογές για να εδραιώσει την κυριαρχία του και ν’ απαλλαγεί από ανεπιθύμητες συμμαχίες.
Τι κάνουν οι δημοκρατικές δυνάμεις – κεντρώοι, κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες – τέλος πάντων, οι δημοκρατικοί πολίτες που δεν έχουν το φανατισμό αυτών που ασκούν σήμερα την εξουσία με παλαιοκομμουνιστική νοοτροπία και θέλουν να δουν πραγματικά καλύτερες μέρες στον τόπο μας;;;

Όσοι επιδίωξαν τον κατακερματισμό του ΠΑΣΟΚ, τα κατάφεραν. Κι έτσι σήμερα, αν λάβουμε υπόψη και τις δημοσκοπήσεις, θα δούμε με λύπη ότι το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών κινούνται στο περιθώριο της κοινοβουλευτικής ζωής. Κι ενώ κάποτε στο παλιό ΠΑΣΟΚ υπήρχαν στελέχη με εκτόπισμα, σήμερα θα δούμε ότι έχουν όλοι ισοπεδωθεί. Ξεχωρίζει η προσωπικότητα του Βενιζέλου, που έχει απαξιωθεί στα μάτια των άλλοτε οπαδών, μελών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου, που όμως εξακολουθεί να σιωπά χωρίς να δείχνει ότι έχει τη δύναμη να κάνει αποτελεσματική παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις. Πίστεψα κι εγώ στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο ότι τα πράγματα ήσαν διαφορετικά κι ότι οι δημοσκοπήσεις, εν πολλοίς ήσαν ψευδείς. Τα αποτελέσματα ήρθαν να διαψεύσουν τις ελπίδες μας. Επίσης, δεν θεωρώ ότι η ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ είχε σαν αποτέλεσμα το μικρό ποσοστό του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ.

Δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του έχουν πλέον απαξιωθεί στα μάτια του εκλογικού σώματος. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Παπανδρέου. Στην περίπτωσή του είναι αλήθεια ότι επενέργησαν διάφορες δυνάμεις για να τον αποστρατεύσουν. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για να στέκεται στο περιθώριο και να παρακολουθεί αμέτοχος. Και φυσικά δεν πιστεύω ότι ακολουθεί κάποια τεχνική, όπως οι Κινέζοι που είναι τεχνίτες στην τακτική της σιωπής. Γνωρίζουν πολύ καλά πώς μπορούν να επιτύχουν τον σκοπό τους σιωπώντας!!!! Λένε τη γνώμη τους μόνον όταν πρέπει, και αν είναι δυνατόν κατ’ ιδίαν. Σχεδόν πάντα επιλέγουν τη «διπλωματία της σιωπής». Και συνήθως πετυχαίνουν τον στόχο τους.

Ίσως οι Κινέζοι να είναι καλύτεροι μαθητές του Βίσμαρκ από ό,τι ο Παπανδρέου, που είναι και Δυτικός. Ο «σιδηρούς καγκελάριος» ως όπλα για την επίτευξη των στόχων χρησιμοποιούσε τη διπλωματία και τη διαπραγμάτευση. Κι ήταν εξαιρετικά επιτυχής.

Εξαιρετικά εντυπωσιακή ήταν η συμπεριφορά του όταν οι αντιπαραθέσεις στα Βαλκάνια και μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων απειλούσαν με πανευρωπαϊκό πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Τις δεκαετίες του 1870 και 1880, οι στρατοί μπορούσαν να πολεμήσουν μόνο τους πιο ζεστούς μήνες και ο κίνδυνος πολέμου αυξανόταν την ίδια περίοδο. Γι’ αυτό, ο μεγάλος πολιτικός το καλοκαίρι αποτραβιόταν σε θέρετρα αρνούμενος να δεχθεί επισκέπτες και αλληλογραφώντας μόνο διαμέσου του υπουργείου Εξωτερικών. Μην μπορώντας να ανακαλύψουν τις προθέσεις, οι «φιλοπόλεμοι» επέλεγαν την πολιτική της καθυστέρησης. Δεν τολμούσαν, άλλωστε, να δράσουν αγνοώντας τις προθέσεις του Βερολίνου.

Βέβαια, εκείνες οι περίοδοι ήταν ιστορικώς μοναδικές. Η Γερμανία ήταν η κινητήριος δύναμη του ευρωπαϊκού συστήματος των μεγάλων δυνάμεων, ο Βίσμαρκ μεγαλοφυής διπλωμάτης και μαέστρος στο... «πόκερ». Κυρίως, όμως, δεν περιοριζόταν από τα Κοινοβούλια, την κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ.

Θέλω, καταλήγοντας, να πω ότι η διακυβέρνηση από το καταστροφικό δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρειάζεται όχι ΣΙΩΠΗ αλλά ισχυρή ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Και αντιπολίτευση σήμερα δεν γίνεται ούτε από το ισχνό ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο από την σπαρασσόμενη Νέα Δημοκρατία, ενώ από το εξωκοινοβουλευτικό Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Δεν είναι δυνατόν με κάποιες ανακοινώσεις να δηλώνει την παρουσία του ή να ανακυκλώνει τα περιστατικά που επενέργησαν για την τελική απομάκρυνση του Παπανδρέου από την κυβερνητική εξουσία και την τελική αδρανοποίησή του.

Η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει μπροστά της πολύ χρόνο. Αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις, που είναι και το πιθανότερο, ο Τσίπρας και η παρέα του θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές για να εδραιώσουν την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως οι εκλογές θα είναι καταστροφή για τη χώρα. Συνεπώς, ποιος μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση;;; Ποιος κομματικός φορέας είναι σε θέση ν’ αποτελέσει την εναλλακτική λύση;;;

Ας είμαστε ρεαλιστές. Αυτή τη στιγμή το τοπίο είναι θολό και φοβάμαι για το μέλλον μας, διότι ο πρωθυπουργός είναι ανώριμος και σε πλήρη αδυναμία να κυβερνήσει κι ούτε φαίνεται ότι μπορεί κάτι να γίνει στο άμεσο μέλλον. Ό,τι μέχρι στιγμής έχει γίνει αποτυπώνει τον ερασιτεχνισμό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά εάν προχωρήσουν σε εκλογές δύσκολα θα τις χάσουν. Κι όσο φυσικά εμείς παρακολουθούμε, πολιτικολογώντας ανούσια και ασκούμενοι στην παραπολιτική.