Χωρίς ΠΑΣΟΚ αλλά με Παπανδρέου;;;

Χρειάζεται καινούργιο κόμμα με ηγέτη! Ποιος είναι αυτός ο ηγέτης; Ας δώσει απάντηση ο ίδιος - αν υπάρχει! Μην περιμένετε φως από την ΔΗΜΑΡ ή τον Λοβέρδο, ή τους '58', ή τις διάφορες ομαδούλες που δημιουργούνται σαν τα μανιτάρια.

Τα είχα γράψει πριν μερικούς μήνες [21/12/13] και από τότε μέχρι σήμερα ΔΕΝ έχει αλλάξει κάτι. Αντιθέτως τα πράγματα χειροτερεύουν και θεωρώ ότι είναι λάθος να εγκλωβίζονται αρκετοί πολίτες στη σκέψη ότι μπορεί κάποια στιγμή να ξαναγυρίσει ο Γιώργος Παπανδρέου και να ξαναζωντανέψει το ΠΑΣΟΚ. Έχει αποδειχτεί ουκ ολίγες φορές ότι αυτό είναι όνειρο μακρινό και απατηλό. Όποια απόπειρα γίνεται για την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ ή του Γιώργου Παπανδρέου, βάλλεται αυτομάτως κι αυτό σημαίνει ότι η τακτική που ακολουθείται, κατά τη γνώμη μου, και από τον Παπανδρέου είναι λαθεμένη.

Έχει ο ΓΑΠ καλές προθέσεις και δεν τις αμφισβητώ και πολύ περισσότερο δεν τον βγάζω από το κάδρο των εξελίξεων. Ωστόσο, το περιβάλλον είναι εχθρικό και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να επισυμβεί ούτε αρραβώνας ούτε γάμος με την λεγόμενη ‘αριστερά’ του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό και να το θέλουμε δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Οι υποχωρήσεις έχουν κάποιες κόκκινες γραμμές. Η τακτική που έχει μέχρι σήμερα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τακτική καιροσκοπική, λαϊκίστικη και δημαγωγική. Συκοφαντίες, ύβρεις, και μια συνεχής τακτική απαξίωσης του ΠΑΣΟΚ, του έργου του και φυσικά των Παπανδρέου. Και να θελήσουν κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων να συνεργαστούν, αυτό θα γίνει διότι θα έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους. Η τακτική τους εδώ και δεκαετίες είναι ΤΙ ΠΑΠΑΓΟΣ ΤΙ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ, ΤΙ ΠΑΣΟΚ ΤΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!! [Εδώ δεν αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που το έκανε παρακολούθημα της Νέας Δημοκρατίας].

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Παπανδρέου υπαινίσσονται αλλά δεν κάνουν ρητή αναφορά σε πιθανή συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, που προκάλεσε την ανόητη και γελοία «απόρριψή» της από την Κουμουνδούρου μέσω του Σκουρλέτη. Δεδομένου ότι πολλοί παλιοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν πλέον ΣΥΡΙΖΑ, ότι αυτό το κόμμα κατάφερε να συγκρατήσει το εκλογικό του αποτέλεσμα και ότι πολύ πιθανό να εξακολουθήσει και μελλοντικά να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό λόγο, ρωτήθηκε ο Παπανδρέου σχετικά με τις πιθανότητες μιας κυβερνητικής συνεργασίας Αριστεράς-Κεντροαριστεράς. «Μια προοδευτική, δημοκρατική πλατφόρμα των αλλαγών, των συγκρούσεων που πρέπει να γίνουν με νοοτροπίες και πρακτικές, των πολιτικών που θα φέρουν μια σωστή, χρηστή διοίκηση και αναπτυξιακή πορεία. Πάνω σε αυτές τις αρχές και βάσεις ενός σοβαρού προγράμματος να είμαστε ανοιχτοί σε πιθανές συνεργασίες για το μέλλον», ήταν η απάντησή του. Μια απάντηση που δεν υψώνει τείχη και υπακούει σε μια δημοκρατική λογική.

Ωστόσο, η πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται στην απαξίωση όλων των αντιπάλων του και στο μηδενισμό του έργου που έχει πραγματοποιηθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι δυνατόν κυβερνητικές αστοχίες ή παραλείψεις ή έστω «εγκληματικές» ενέργειες συγκεκριμένων προσώπων ν’ αποτελούν κανόνα για την αντιπολιτευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ που έβαλε σ’ ένα τσουβάλι πρόσωπα και πολιτικές και εμφανίζεται σήμερα ως διαπρύσιος κήρυκας της «απελευθέρωσης» του ελληνικού λαού από τα δεσμά του ΠΑΣΟΚ, του παπανδρεϊσμού και ό,τι τέλος πάντων θυμίζει την Αλλαγή που έφερε στην ελληνική κοινωνία το ΠΑΣΟΚ. 

Ξέρω πολύ καλά ότι ο Παπανδρέου τα αντιπαρέρχεται όλα αυτά, διότι το πολιτικό του ήθος του επιβάλει να ξεπερνάει προσωπικές διαφορές. Αλλά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κηρύξει εμφύλιο πόλεμο στην ελληνική κοινωνία. Η τακτική του στηρίχτηκε σε συνθήματα διχαστικά και πολωτικά: Ή εμείς ή αυτοί, Προχωράμε χωρίς αυτούς, Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ, Στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν!!! 

Πιστεύω ακράδαντα ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει… χωριό!! Σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης έχουμε τραβήξει τα πάνδεινα από την τακτική τους. Κανείς δεν ξέφυγε από τα πυρά τους, ακόμα και τότε που τα ποσοστά τους ήσαν μονοψήφια και κοινοβουλευτικά κινούνταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Επιδίωξαν να βάλουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στη φυλακή, τον διέσυραν, τον είπαν κλέφτη, ψεύτη, απατεώνα, μας είπαν όλους κλέφτες, ψεύτες, απατεώνες!!! Και στη συνέχεια τις κυβερνήσεις του Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι πρωτοφανής στα πολιτικά χρονικά η εναντίωση του ΣΥΡΙΖΑ     [και με όποιες άλλες ονομασίες στο παρελθόν] σε όλες τις πολιτικές που ασκήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κατασυκοφάντηση προσώπων και κυβερνητικής πρακτικής.

Εκείνο που μένει είναι να υπάρξει ένα νέο ξεκίνημα. Χωρίς ΠΑΣΟΚ αλλά με Παπανδρέου, που όμως θα πρέπει να δώσει στη δημοσιότητα περισσότερα και πιο ευκρινή στοιχεία για την πολιτική του στα δύσκολα χρόνια της δικής του διακυβέρνησης και να μην περιμένει την ιστορία να τα γράψει! Και τούτο διότι όλοι καιροφυλακτούν να τον πυροβολήσουν. Άλλωστε το βλέπουμε καθημερινά. Και φυσικά θα πρέπει ν’ αποφεύγει εκδηλώσεις σαν κι αυτήν με την Κοππά που ακόμα τροφοδοτεί την πολιτική και δημοσιογραφική επικαιρότητα. Αλλά εάν έτσι είναι ο Παπανδρέου, δεν θα του υποδείξω εγώ πώς να συμπεριφέρεται!!!! Ας βρει όμως τη μέση οδό για να μπορούν κι εκείνοι που ακόμη προσβλέπουν σ’ αυτόν, να λαμβάνουν καθαρά το μήνυμά του.

Χωρίς ΠΑΣΟΚ αλλά με Παπανδρέου;;; Αυτό είναι βέβαιο ότι ενοχλεί όλους εκείνους που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει όμως να δουν τη σκληρή πραγματικότητα και δεν έχει νόημα να βαυκαλιζόμαστε μεταξύ μας, συνθηματολογώντας, για την αναγέννηση του Κινήματος. Έτσι όπως το έκανε ο Βενιζέλος, δεν υπάρχει πλέον περιθώριο καθαρτήριας ανάκαμψης. Και είναι λυπηρό που ακόμα στις τάξεις του υπάρχουν κάποια στελέχη που θα μπορούσαν να συνεργήσουν σε μια νέα εξόρμηση, αλλά όμως κατατρίβονται σε αφελείς πολιτικούς διαπληκτισμούς. Δεν βάζω φυσικά εκείνους που βρέθηκαν στον αυλόγυρο του Παπανδρέου και οι οποίοι, εκτός δυο-τριών περιπτώσεων, έχουν εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο και θεωρώ ότι περισσότερα έχουν προσφέρει οι απλοί φίλοι και οπαδοί μέσω του διαδικτύου, και οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως γραφικοί προσωπολάτρες και, συνεπώς, ως αμελητέες ποσότητες…  

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σήμερα που το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο έχει πάρει στα χέρια του τις εξελίξεις, είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί με δυνατά όπλα. Δεν είναι δυνατό να μπαίνει στην ατζέντα του προβληματισμού για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς λόγου χάρη το ΠΟΤΑΜΙ, ένα πολιτικό μόρφωμα που δημιουργήθηκε στα γραφεία ενός μεγαλοεκδότη και υποστηρίζεται αναφανδόν από την εφημερίδα τη δική του αλλά και άλλων που «συνεργάζονται» μαζί του. 

Και είναι αστείο να μπαίνει στην ατζέντα από κάποιους που επιζητούν να δουλέψουν για την Κεντροαριστερά. Βέβαια, όπως έχω γράψει, η λέξη και έννοια της Κεντροαριστεράς έχει γίνει λάστιχο και ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία και την εννοεί κατά το δοκούν. Εάν θέλουμε να ξαναβγούμε στο κουρμπέτι, αυτό πρέπει να γίνει χωρίς συμβιβασμούς, έτσι όπως ο Παπανδρέου πολιτεύτηκε μέχρι σήμερα. Διότι πιστεύω ότι έχει τις ηθικές και πολιτικές προϋποθέσεις να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο. Ο παππούς του έγινε πρωθυπουργός στα 56 του χρόνια και μετά, στα 75!!!! Ο πατέρας του δημιούργησε ένα κόμμα από το μηδέν. Λοιπόν, καλή είναι η προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αλλά πλέον νομίζω ότι ήρθε η ώρα να στρέψει με δύναμη την προσοχή του αποκλειστικά στην ελληνική πολιτική ζωή.